Pani Małgorzata wyjaśniała mi: Ta wystawa jest moją formą dziękczynienia. Tu z samego założenia było wędrowanie ku Bogu. To jest próba podzielenia się tym, co jest istotne. Powiedziałam Bogu: „To Ty teraz prowadź, a ja będę tylko tym pędzlem”. I tak się stało, tak było… Wręcz czułam, że Niebo jest ze mną.